W 1979 roku, zainspirowany sukcesem komercyjnym Xerox 9700, japońska firma Canon, zajmująca się aparatami fotograficznymi i optyką, opracowała tanią, biurkową drukarkę laserową Canon LBP-10. Firma Canon rozpoczęła prace nad udoskonalonym mechanizmem drukującym Canon CX, co zaowocowało powstaniem drukarki LBP-CX.
Brak doświadczenia w sprzedaży dla użytkowników komputerów sprawia, że Canon poszukiwał partnerstwa z trzema firmami z Doliny Krzemowej: Diablo Data Systems (która je odrzuciła), Hewlett-Packard (HP) i Apple Computer.
Pierwsza drukarka laserowa przeznaczona do użytku biurowego została wprowadzona na rynek w 1981 roku: Xerox Star 8010. System wykorzystywał metaforę desktopu, która była niezrównana w komercyjnej sprzedaży, aż do Apple Macintosh. Chociaż stacja robocza Star była innowacyjna, to jednak kosztowna (17.000 USD) była systemem, dostępnym tylko dla ułamka firm i instytucji, do których była skierowana.
Pierwszą drukarką laserową przeznaczoną do sprzedaży na rynku masowym była drukarka HP LaserJet, wydana w 1984 roku, wykorzystująca silnik Canon CX sterowany przez oprogramowanie HP. Drukarki LaserJet szybko dołączyły do drukarek firmy Brother Industries, IBM i innych. Maszyny pierwszej generacji miały duże światłoczułe bębny, o obwodzie większym niż długość załadowanego papieru.
Po opracowaniu szybszych powłok odzyskowych bębny mogły przylegać wielokrotnie w ciągu kilku sekund do papieru, dzięki czemu miały mniejszą średnicę.
W 1985 roku firma Apple wprowadziła LaserWriter (również oparty na silniku CX firmy Canon), ale zastosowała nowo wydany język opisowy postscript. Do tej pory każdy producent używał własnego języka stron opisowych, co czyni oprogramowanie pomocnicze skomplikowanym i kosztownym.
PostScript pozwolił na użycie tekstu, czcionek, grafiki, grafik, obrazów i kolorów w dużym stopniu niezależnych od marki lub rozdzielczości drukarki. PageMaker, napisany przez Aldusa dla Macintosha i LaserWritera, został również wydany w 1985 roku, a kombinacja ta stała się bardzo popularna w wydawnictwach stacjonarnych.
Drukarka laserowa szybki i dobry druk
Drukarki laserowe wprowadziły na rynek firmowy i konsumencki wyjątkowo szybki i wysokiej jakości druk tekstu z wieloma czcionkami na stronie. Żadna inna powszechnie dostępna drukarka w tej epoce nie była w stanie zaoferować tego połączenia funkcji.
Wiązka laserowa (zwykle aluminiowy półprzewodnikowy arsenek galu (AlGaAs) wyświetla obraz strony, który ma być wydrukowany na naładowanym elektrycznie, pokrytym selenem, obrotowym, cylindrycznym bębnie (lub, częściej w kolejnych wersjach, bębnie zwanym organicznym fotoprzewodnikiem z N-winylokarbazolu, organicznym monomerem).
Fotoprzewodnictwo pozwala naładowane elektrony odchodzić z obszarów wystawionych na działanie światła. Cząsteczki farby proszkowej (toneru) są następnie przyciągane elektrostatycznie do naładowanych obszarów bębna, które nie zostały sproszkowane laserowo. Następnie bęben przenosi obraz na papier (który przechodzi przez maszynę) poprzez bezpośredni kontakt.
Na koniec papier przechodzi na finiszer, który błyskawicznie łączy toner/obraz z papierem, używając intensywnego ciepła. Zazwyczaj proces ten składa się z siedmiu etapów.